The evening sun had gone its way,
And I stood still until its last ray;
Swaddled in veil, I glittered gay,
But no life within, disgust filled my bay.
Soon people gathered, shouldering a coffin,
Brightly varnished, yet a dumb corpse within;
We neither greeted nor shared anything,
They circled round me, and pushed the coffin in.
Howled the wind and rattled my veil,
They set me on fire with the northern gale;
Flames grew up, gulped all without fail,
People around me, gazed and wailed.
White-washed I, soon became grey,
Ashes then remained, but wind took them away;
No one stood still, each turned to his way,
Such is your fate if you’re a tomb, I say.
සැබෑ මිඳි වැල ඔබයි සමිඳුනී
ඔබෙන් පොහොනිව වැඩෙන අතු මම
ඵල දරණා අතු ඔබ පාහින්නේ
ඵල නොදරණ අතු කපා ඳවන්නේ
තිබෙන තුරු අතු බැඳී මිදිවැල
ඵලදැරිය හැක දහස් වරකට
ඔබෙන් පොහොනිව වැඩෙන තුරු මම
ඵල දරන්නම් ඔබට මහිම ගෙන
මිඳිවැල ඵල නැහැ නැතිනම් එහි අතු
අතු පවතින්නෑ නැතිනම් මිඳිවැල
මට සමිඳේ ඔබ ඔබට සමිඳෙ මම
ඒ ඇති මගෙ මුළු ඳිවිය තුරාටම
