මිළිනව ගිය හිරු අවරට වැටිලා
රත්වූ පොළොවේ මාවත් පිරිලා
රතු කහ කොළ එළි ඳැල්වි නිවීලා
පේළි සැදී රිය සක් පෙරලීලා
කොප්පර හංඳියෙ පාර කඩිසරයි
රතු ඳැල්වෙන විට මදකට නිසලයි
වයභට පෙරළෙන සක් සැම නවතියි
ඇය අත පාමින් රිය ඳොර අයදියි
පහන් කණුවෙ හිඳ ඇගෙ ඳුක කියනවා
වියරු දෙපය ඇගෙ මහ ගව් ගෙවනවා
කොළ ඳැල්වී රිය තිරිංඟ බිඳෙනවා
රතු ඳැල්වෙන තුරු ඇය ඉකි බිඳිනවා
රිය අතගාමින් දෙපා යඳින්නේ
කිරි නේරුනමුත් දරු දුක දන්නේ
රියතුළේ උනුහුම නැහැ ඇය දන්නේ
ඇගේ ඳුක නොදැනිම රිය පෙරලෙන්නේ
